Park Narodowy Bory Tucholskie

W południowo – zachodniej części województwa pomorskiego znajduje się jeden z najmłodszych parków narodowych w Polsce – Park Narodowy Bory Tucholskie. Powołano go do życia w 1996 roku, w celu ochrony unikalnej przyrody Pojezierza Pomorskiego i porastających je lasów. 

Bory Tucholskie to jeden z największych kompleksów leśnych w północno zachodniej Polsce. Pokrywają on tereny objęte w przeszłości działalnością lądolodu. Z tego względu tutejsza rzeźba należy do bardzo urozmaiconych. Spotkać tu można zarówno wzniesienia morenowe, równiny sandrowe, wytopiska oraz liczne jeziora rynnowe. Wiele z nich nazywanych jest także lobeliowymi, ze względu na występowanie na ich obrzeżach lobelii jeziornej, będącej rośliną reliktową, borealno-atlantycką. Jeziora takie charakteryzują się znaczną kwaśnością wody oraz dużą jej przejrzystością. Dno zazwyczaj pokryte jest piaskiem i jasnym mułem. Do jezior lobeliowych zalicza się między innymi jedno z wiekszych jezior Parku Narodowego Bory Tucholskie – Jezioro Wielkie Gacno. Ogółem w Parku znajduje się 21 jezior, z których największym i najgłębszym jest Jezioro Ostrowite. Siedem z nich jest ze sobą połączonych i tworzy tak zwaną Strugę Siedmiu Jezior. Poza jeziorami lobeliowymi występują tu także zbiorniki dystroficzne, niewielkie, bezodpływowe oczka, których dno pokrywa w większości torf. Z tego względu ich wody maja najczęściej ciemnobrązowy lub czarny odcień.

Do pozostałości po zlodowaceniu zaliczane są także występujące na terenie parku wydmy śródlądowe. Ich największe skupisko znajduje się w południowej części parku.       

Teren Parku jest udostępniany dla turystów przy pomocy sieci szlaków pieszych oraz ścieżek dydaktycznych. Można tu także uprawiać turystykę wodną, a szczególnie kajakarstwo. Dla wygody turystów i lepszej możliwości podziwiania piękna tutejszej przyrody na brzegu Jeziora Charzykowskiego, na wzniesieniu morenowym zlokalizowano punkt widokowy.