Zespół klasztorny w Wigrach

Nad północnymi brzegami jeziora Wigry góruje majestatyczna sylwetka pokamedulskiego klasztoru. Stoi on na niewielki wzniesieniu, przez co widoczny jest już z daleka. Jego barokowe wieże wystają sponad porastających okolicę lasów i odbijają się w tafli jeziora.

Niegdyś miejsce, gdzie stoi klasztor było wyspą. Litewski książę Witold wzniósł tutaj dwór myśliwski. Bywali tu na polowaniach władcy Polski z dynastii Jagiellonów – szczególnie przypadło ono do gustu samemu jej założycielowi Władysławowi Jagielle oraz ostatniemu z linii Zygmuntowi Augustowi.

W 1667 roku wyspę wraz z okolicznymi lasami oddał kamedułom król Jan Kazimierz. Postawili oni niewielką drewnianą kaplicę, domki zakonników oraz zabudowania gospodarcze. Jednak już w kilka lat od założenia klasztor uległ pożarowi. Prace przy odbudowie rozpoczęły się w 1694 roku i kierował nimi włoski architekt Piotr Putini.

Powstał murowany, barokowy zespół klasztorny składający się z górującego nad innymi budynkami kościoła, domków pustelniczych, zwanych eremami, refektarza, kaplicy kanclerskiej, wieży zegarowej oraz zabudowań gospodarczych. Wyspa została połączona groblą ze stałym lądem a od wody zabezpieczona została murami oporowymi.

Zabudowania te w większości przetrwały do dziś. Zespół klasztorny można zwiedzać. Udostępniono kościół, kryptę, w której składano zmarłych zakonników z sugestywnym obrazem tańca śmierci oraz Muzeum Jana Pawła II. Ojciec Święty mieszkał w zabudowaniach klasztornych podczas pielgrzymki do Polski w czerwcu 1999 roku.

Ponadto klasztor wykorzystywany jest jako baza noclegowa. Pokoje gościnne urządzono w domkach eremitów. To wspaniałe miejsce dla osób, które szukają wyciszenia i ucieczki od codziennego zgiełku.